ذخیره لوبیا

2024 نویسنده: Jasmine Walkman | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 08:30

لوبیا فرهنگی است که برای هزاره ها باقی مانده است. نقش مهمی در تغذیه دو قاره بین اقیانوس اطلس و آرام داشته است. تعدادی از مطالعات باستان شناسی ثابت می کند که از هزاره ششم قبل از میلاد مسیح. لوبیا در پرو کشت می شود.

در آن زمان ، منبع اصلی پروتئین و غذای اصلی برای افرادی که دور از دریا زندگی می کردند ، لوبیای سیاه کوچک بود - انواع بدوی فرهنگ امروز. باور عمومی این است که دومین مرکز مستقل برای رشد گیاه مکزیک است. هنوز جمعیت گونه های وحشی Phaseolus vulgaris وجود دارد.

امروزه ، لوبیا در سراسر جهان کشت می شود. در اروپا ، و سپس در آفریقا و آسیا ، او اندکی پس از کشف آمریکا توسط کلمبوس با پرتغالی ها آمد.

در آغاز و مدتها پس از آن ، تمام حبوبات ساقه کوهنوردی داشتند. اشکال با رشد پر بوته که امروزه برای ما شناخته شده است ، فقط در قرن گذشته انتخاب شده اند. آنها برای رشد راحت ترند و به سازه های پشتیبانی گران قیمت احتیاج ندارند.

انواع لوبیا عمدتا در رنگ ، اندازه و شکل لوبیا متفاوت است. لوبیای Smilyan محبوب ترین در بلغارستان است. رنگ دانه های آن دقیقاً مشخص نشده و از انواع متنوع تا کاملاً سفید متفاوت است. با طعم و اندازه لوبیا قابل تشخیص است - طول آن تا 3 سانتی متر است.

انواع لوبیاها غنی از کربوهیدرات هستند - تا 60٪ از وزن آنها به این منابع انرژی برمی گردد. نیمی از آنها فیبر غذایی هستند و دیگری پروتئین ، آب و مقدار تقریباً ناچیز چربی است. علاوه بر این ، لوبیای خوشمزه سرشار از آهن ، پتاسیم ، مولیبدن ، سلنیوم و ویتامین B6 است.

پس از برداشت ، می توان حبوبات را برای سالها ذخیره کرد. با این حال ، این تنها به شرطی است که به درستی و مناسب ذخیره شود.

بهتر است لوبیاها را در مکانی خشک ، خنک و بدون آفت نگهداری کنید. پخش شدن در روزنامه یا سطح دیگر خوب است. برخی آن را در کیسه ذخیره می کنند ، اما این باعث افزایش رطوبت می شود.

تقریباً هر نوع رطوبت می تواند لوبیای خشک خشک رسیده را از بین ببرد. لوبیا سبز در سایه خشک شده و در کیسه های کاغذی ذخیره می شود. لازم به ذکر است که با گذشت زمان به تدریج طعم و بوی لوبیا کاهش می یابد.