توضیح روانشناختی اعتیاد به غذا

2024 نویسنده: Jasmine Walkman | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 08:30

اعتیاد به غذا یا اعتیاد به غذا فرآیندی پیچیده است که مدت ها دانشمندان و متخصصان را متحیر کرده است. تا اواسط قرن گذشته مشخص شد که پرخوری نوعی اعتیاد به سم شناسی است. این امر منجر به برابر شدن اعتیاد به غذا با اعتیاد به مواد مخدر می شود.

مغز انسان شامل به اصطلاح پروتئین های شادی - سروتونین و اندورفین ، مسئول حوزه روانشناختی درونی فرد. تحقیقات ثابت می کند که آسایش ذهنی تا حد زیادی به تعداد زیادی فرآیند بیوشیمیایی در بدن ما وابسته است. و هرچه اندورفین بیشتری ساخته شود ، احساس شادی بیشتری خواهیم داشت.

و به تناسب - هر چه مقدار این پروتئین ها کمتر باشد ، وضعیت روانی ما بدتر می شود. علائمی مانند اضطراب ، اضطراب ، افکار بدبینانه و موارد دیگر ظاهر می شود. و برخی راه خروج از این شرایط را در یخچال پیدا می کنند.

وقتی فردی به چنین حالتی می افتد ، اغلب به غذاهای چرب متوسل می شود. چربی ها و کربوهیدرات ها به سرعت در جریان خون نفوذ می کنند و باعث ترکیدن گلوکز می شوند که به طور خلاصه ترشح هورمون های شادی را تحریک می کند. متناسب با سطح سروتونین و اندورفین ، خلق و خوی خوب ، احساس آرامش و آرامش نیز افزایش می یابد.

اتفاق بد شادی در غذا این است که مدت زمان کوتاهی دوام می آورد. این لذت شیمیایی بسیار اندک در بدن وجود دارد و پس از آن ، هنگامی که غذا شروع به تجزیه می کند ، کاملاً از بین می رود. و هر چقدر افکار فرد تنش و بدبینی داشته باشد ، این غذا سریعتر تجزیه می شود.

این جایی است که یک حلقه معیوب از بدخلقی ، افکار تاریک ، غذای چرب ، بهبود چندگانه و همه چیز دوباره شروع می شود. با گذشت زمان ، مصرف غذا افزایش می یابد ، بنابراین زمان شادی لحظه ای افزایش می یابد.

احساس لذت ناشی از مصرف غذا (در جای خود می تواند سیگار ، الکل ، مواد مخدر باشد) به وضوح در مغز قرار گرفته است. به اصطلاح غالب - منطقه تحریک موقتاً غالب در سیستم عصبی مرکزی. و با هر لحظه بعدی هرگونه ناراحتی روانی ، مغز به طور خودکار شما را به سمت یخچال یا کاسه چیپس سوق می دهد.