حقایق کنجکاو در مورد شیشه

2024 نویسنده: Jasmine Walkman | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 08:30

در میان تنوع آشپزی بسیار زیاد در غذاهای ایتالیایی ، ساکنان آپنین بیشتر از نوشیدنی مخصوص غذا قدردانی می کنند.

وسوسه در دره پارما در منطقه امیلیا-رومانیا ، در قلب ایتالیا اتفاق می افتد. نام آن از آنجاست - ژامبون پارما یا پروشیو پارما.

ژامبون خشک خام روی بالاترین پایه قرار می گیرد. با گذشت سالها ، منطقه ای که در آن تولید می شود خود را به عنوان حاصلخیزترین مناطق در میراث غذاهای ایتالیایی معرفی کرده است.

منطقه کوهستانی و وزش باد ، همراه با آب و هوای خشک به حفظ تعادل طبیعی بین نمک و هوا در گوشت کمک می کند.

نام prosciutto از کلمه لاتین "perxuctus" گرفته شده است که به معنی خشک شدن است. یکی از اولین اطلاعات مربوط به این ظرافت را استرابون مورخ یونان باستان آورده است. او می گوید که در منطقه جنوب رودخانه پو ، که اکنون امیلیا نامیده می شود ، مقادیر زیادی گوشت خوک تولید شد.

برای تغذیه ارتش شاهنشاهی استفاده می شد. با این حال ، بخشی از آن به روش خاصی خشک شد. این ژامبون های خشک شده فقط برای افراد با امتیاز و عالی رتبه امپراتوری تولید شده اند.

داده های ارائه شده توسط Strabo بسیار جامع است. از آنها می فهمیم که گاوها در مناطق مرطوب و جنگلی منطقه پرورش داده می شدند. در زمستان آنها را داخل قلم می گذاشتند. جالب اینجاست که حتی در زمان انحطاط امپراتوری روم ، پرورش خوک در این منطقه همچنان یک شغل محبوب و پردرآمد بود.

در سال 569 ، پس از حمله به راهروها ، کشاورزان خوک ، که magister porcarius (استاد خوک ها) نامیده می شوند ، دارای حقوق و امتیازات برابر با صنعتگران اصلی بودند. در بعضی از مناطق ، منطقه جنگل به عنوان "معادل خوک" ارزیابی شد - منطقه ای که می تواند تعداد مشخصی از خوک ها را تغذیه کند.

دیگر طرفداران باستان پروشیو ، گال ها بودند. برای نگه داشتن آن در بهترین شرایط ، آنها خوکها را در ماههای زمستان ذبح کردند ، حداکثر تا 15 فوریه. بنابراین ، آنها از دمای پایین برای نمک زدن و همچنین از نسیم بهار برای خشک کردن استفاده کردند.

در گذشته ، خشک کردن گوشت خام تنها راهی برای ذخیره گوشت بود ، نه راهی برای دریافت باارزش ترین طعم.

سپس از ژامبون به عنوان یک ماده غذایی برای آشپزی استفاده می شد و به ندرت به طور مستقیم مصرف می شد ، همانطور که در کتاب های دستور العمل قدیمی نشان داده شده است. جالب اینجاست که در قرن هفدهم و هجدهم ، گوشت خوک و ژامبون به یک اندازه ارزش داشتند. سالامی ها که قیمت بالاتری نیز داشتند بسیار مورد احترام بودند.

عادت مصرف پروشیو در نوارهای نازک فقط دو قرن پیش مطرح شد. و این فقط به این دلیل امکان پذیر شد که شرایط بهداشتی در کشتارگاه ها و گیاهان خشک کننده گوشت به طور قابل توجهی کیفیت آنها را افزایش می دهد.

به همین دلیل کنسرسیوم Prosciutto di Parma باید 30 سال پیش راه اندازی شود. تعدادی از قوانین را برای حفظ و تضمین کیفیت پروشیو به عنوان محصولی با نام تجاری کنترل شده - PNC تعیین می کند.