حقایق جالب در مورد کافئین

حقایق جالب در مورد کافئین
حقایق جالب در مورد کافئین
Anonim

کافئین یک آلکالوئید طبیعی است که گیاهان برای محافظت از خود در برابر آفات به آن احتیاج دارند. یک فرد می تواند کافئین مصرف کند و هیچ صدمه ای به سلامتی خود نزند.

کافئین اولین بار در سال 1820 از قهوه جدا شد. از آن زمان ، این مورد علاقه بسیاری از افرادی قرار گرفته است که آن را در نوشیدنی ها مصرف می کنند و برای برخی از آنها به عنوان دارو مفید است.

نام شیمیایی کافئین تری متیل گزانتیل است. این آلکالوئید طبیعی در بیش از شصت گیاه است. این ماده بیشتر در دانه های قهوه ، برگ چای و میوه های گوارانا و همچنین در برگ چای جفت دیده می شود.

آمریکایی ها بیشترین قهوه را می نوشند - بیش از نود درصد آمریکایی های بالای هجده سال به نوشیدن قهوه هر روز اعتراف می کنند.

کافئین
کافئین

کافئین تحت فشار گیاهان به صورت پودر استخراج می شود. کافئین گیرنده های آدنوزین را مسدود می کند ، بنابراین خواب را مختل می کند.

کافئین به طور موقت توانایی درک را افزایش می دهد ، و همچنین توانایی های ذهنی ، یادگیری ، حافظه ، رفلکس ها و وضوح فکر را افزایش می دهد.

کافئین به همان روشی که برخی از داروها دارد روی بعضی از قسمت های مغز تأثیر می گذارد. پیامدهای منفی استفاده از کافئین بیشتر بی خوابی است ، زیرا مغز بیش از حد تحریک می شود.

کافئین به عنوان ادرارآور عمل می کند ، و برای برخی از افراد - به عنوان ملین ، زیرا سرعت عمل هضم را تسریع می کند. کافئین در حدود یک ساعت جذب شده و سه ساعت ادامه دارد.

کافئین سطح دوپامین - یکی از هورمون های شادی را افزایش می دهد ، بنابراین باعث ایجاد احساس نشاط می شود. یک اسپرسو حاوی 90 تا 200 میلی گرم کافئین است. یک فنجان چای سبز حاوی سی میلی گرم کافئین است.

توصیه شده: