میگو - مفید یا مضر؟

2024 نویسنده: Jasmine Walkman | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 08:30

میگوها ساکنان دریایی هستند و کوچکترین نمایندگان سخت پوستان هستند. طول من تا 30 سانتی متر است ، اما رایج ترین میگو در فروشگاه ها فقط 7-8 سانتی متر است. اندازه میگو قیمت آن را تعیین می کند.

برای اطمینان از خوراکی بودن میگوها ، به مرطوب بودن پوسته آنها ، رنگ زرد مایل به زرد ، لکه های سیاه روی پاها و سر آن به رنگ تیره توجه کنید. اگر رنگ آنها زرد باشد ، پس از آن با مواد شیمیایی تحت درمان قرار گرفته اند و اگر روی آنها رگه های سفید وجود داشته باشد ، نشانه یخ زدگی عمیق آنها است.

در سالهای اخیر ، تقاضا برای میگو چندین برابر شده است. این امر باعث پرورش نادرست میگو به منظور رشد سریع مقدار زیادی میگو می شود. متأسفانه ، در این مورد ، میگوها دارای بیماری های مختلفی هستند ، با آنتی بیوتیک درمان می شوند و برای سلامتی ما خطرناک هستند.

هنگام انتخاب میگو ، خوب است بدانید که میگوی وحشی دارای پروتئین های مفید برای بدن ما است.

میگوهایی که در مزارع مصنوعی پرورش می یابند می توانند صدمات جدی به بدن ما وارد کنند. به عنوان مثال ، ما می توانیم به آلرژی های مختلف ، بیماری های عصبی ، ایجاد عفونت در بدن و بسیاری از مشکلات سلامتی دیگر مبتلا شویم.

اغلب اوقات کاربر نهایی قادر به کسب اطلاعات در مورد منشا میگوی مصرفی خود نیست. به عنوان مثال ، در رستوران ها نمی توانید بفهمید که میگو از کجا منشا می گیرد ، آلوده است ، چه چیزی درمان می شود و چه عواقبی برای بدن شما به دنبال خواهد داشت.

میگوهایی که از کشورهای مختلف وارد می شوند با مواد شیمیایی ممنوع درمان می شوند و این می تواند عواقب جدی برای بدن ما به همراه داشته باشد. یکی از پرکاربردترین مواد شیمیایی ، ارگانوفسفات است. این ماده شیمیایی باعث سردرد ، مشکلات حافظه ، برای زنان باردار سمی است ، می تواند به کودک آسیب برساند و حتی منجر به مرگ او شود. ماده شیمیایی دیگری که معمولاً برای درمان میگو در مزارع مصنوعی استفاده می شود ، یک عامل ضد قارچی به نام مالاکیت سبز است. در موش ها نشان داده شده است که باعث تومور می شود. روتنون ماده شیمیایی دیگری است که برای میگو استفاده می شود. این باعث مشکلات تنفسی و خطر پارکینسون می شود. سایر مواد شیمیایی ترکیبات ارگانوتین هستند. آنها در سیستم هورمونی مشکلاتی ایجاد می کنند و دارای اضافه وزن هستند.

برای اینکه میگوها حفظ شوند و ظاهر تجاری خوبی داشته باشند ، با مواد نگهدارنده نیز درمان می شوند. آنها باعث سرطان پستان می شوند و به اسپرم در مردان آسیب می رسانند.

مزارع پرورش میگو و پرورش مصنوعی مقدار زیادی میگو برای ماهی ها بسیار مضر است. برای تولید نیم کیلو میگو و تغذیه آنها به بیش از 1 کیلوگرم ماهی نیاز است. این واقعیت منجر به کاهش جمعیت ماهی ها می شود.

میگوهایی که از مزارع مصنوعی نیستند برای بدن ما بسیار مفید هستند. آنها غنی از پروتئین ، اسیدهای آمینه ، اسید گلوتامیک ، لیزین ، لسیتین و 14 اسید چرب هستند.

میگوها حاوی امگا 3 هستند که برای قلب بسیار مهم هستند و از بیماری های قلبی عروقی محافظت می کنند. اسید دیگری که در میگو موجود است اسید ایکوزاپنتانوئیک است. برای سیستم عصبی و مغز ما بسیار مهم است.

اسید Docosahexaenoic همچنین برای مغز انسان بسیار مفید است. همچنین بخشی از میگو است. سه اسید ذکر شده به افسردگی کمک می کنند ، حافظه را بهبود می بخشند و غلظت ما را افزایش می دهند. اسید دوکوزاهگزانوئیک یکی از مواد مهم در شیر مادر است. این مسئول رشد ذهنی نوزادان است. این خاصیت مفید آن را برای بدن ما ثابت می کند.

میگو علاوه بر اسیدهای چرب ، ویتامین های زیادی نیز دارد. میگو سرشار از ویتامین C ، ویتامین A ، ویتامین های گروه B (B1 ، B2 ، B3 ، B9 و 12) است.میگوها همچنین حاوی کلسیم ، سدیم ، پتاسیم ، آهن ، منیزیم ، روی ، مس ، فسفر ، سلنیوم ، ید و عناصر کمیاب دیگر هستند. ید برای عملکرد صحیح غده تیروئید بسیار مهم است.

از دیگر مزایای بدن با مصرف منظم میگو این است که مواد موجود در آنها از سرطان محافظت می کند و برای سیستم ایمنی بدن ما بسیار مفید است. میگو همچنین به متابولیسم طبیعی بدن کمک می کند و برای سیستم غدد درون ریز مفید است.

آخرین و مهمترین آنها فواید زیبایی زن است. میگو دارای بسیاری از ویتامین ها و مواد معدنی است که برای پوست ، مو ، ناخن و دندان مهم است. با تشکر از ترکیب میگو ، می توانیم جوان تر و زیبا تر به نظر برسیم.