لوبیا - تاریخ و گونه ها

فهرست مطالب:

تصویری: لوبیا - تاریخ و گونه ها

تصویری: لوبیا - تاریخ و گونه ها
تصویری: پری دریایی های که واقعا دیده شده اند! 2024, نوامبر
لوبیا - تاریخ و گونه ها
لوبیا - تاریخ و گونه ها
Anonim

لوبیا گونه ای از خانواده حبوبات است. در زمان اکتشافات بزرگ جغرافیایی به اروپا آورده شد. این گیاه برای فرهنگ خانگی و غذا در سراسر جهان پرورش می یابد. وطن این گیاه آمریکای جنوبی است ، اما می توان آن را عملا در هر جایی پرورش داد. این گیاه قبل از اینکاها کشت می شد و توسط یکی از لشکرکشی های کریستف کلمب به اروپا آورده شد. به دلیل عملکرد بالا و کشت آسان ، تا اواخر قرن شانزدهم در سراسر اروپا و مستعمرات آسیا در اروپا گسترش یافت.

لوبیا یک گیاه کوهنوردی سالانه با میوه هایی به شکل فلفل است که غلاف یا لوبیا با شکل کلیه نیز نامیده می شود. میوه توسط دو کارپل تشکیل می شود که بین آنها یک تیغه غشایی سخت وجود دارد که دانه ها به آن متصل می شوند. بیش از 200 نوع لوبیا شناخته شده است و تفاوت بین انواع آن در نوع فلفل ، رنگ و طعم بذر است.

حبوبات در اوایل بهار کاشته می شوند و مهم این است که به دلیل نفوذ حبوبات به خاک ، آنها را در اعماق زیاد دفن نکنید. تا اوایل و اواسط تابستان سبز است ، زیرا بخشی از برداشت در این حالت پخته می شود و سپس رسیده می شود و آماده برداشت است. لازم است چند روز پس از چیدن غلافها ، آن را برای مدتی در معرض آفتاب یا در مکان خشک و مطبوع بگذارید تا خوب خشک شود و برای مصرف در سال آینده نگهداری شود.

انواع لوبیاها بسیار زیاد است:

- باب آزوکی - یک لوبیای قرمز آسیایی است که توسط ژاپنی ها پادشاه حبوبات خوانده می شود ، زیرا خیلی زود هضم و جوشانده می شود. لوبیای آزوکی رایج نیز یک نسخه سیاه دارد. در آشپزی آسیایی از آن به صورت کامل ، آسیاب شده یا رب لوبیای قرمز استفاده می شود. این یک افزودنی خوب برای برنج و سالاد است.

- لوبیای سفید کوچک - در نیروی دریایی ایالات متحده به لوبیای دریایی معروف است ، زیرا بعد از سال 1800 به یکی از غذاهای اصلی ملوان تبدیل شد. هضم آن سخت و هضم آن دشوار است. مناسب خورشت ها ، سالادها و سوپ ها.

- لوبیای سفید بزرگ - اغلب برای سالاد استفاده می شود.

- باب کانلینی - یک نوع ایتالیایی با طعم بسیار خوب ، که حتی پس از پخت کامل کمی خام باقی می ماند. در ایتالیا از آن برای تهیه سوپ سنتی Minestrone و انواع سالادها استفاده می شود.

- لوبیای لیما / لوبیای روغنی ، لوبیای ماداگاسکار / - در اوایل قرن شانزدهم در پرو کشف شد. دانه ها گرد هستند ، به شکلی کاملاً شبیه کلیه ، داخل آن سبز روشن است و هضم آن بسیار دشوارتر از گونه های دیگر است. طعم بسیار روغنی دارد و بیشتر برای سوپ و خورشت مناسب است.

- لوبیای باب ماش کوچک است و می تواند سبز ، زرد یا قرمز باشد و قسمت داخلی آن زرد است. بیشتر اوقات برای تهیه جوانه لوبیا استفاده می شود. به طور گسترده ای در چین و هند استفاده می شود. قبل از پخت خیس نمی شود و بافت لطیفی دارد و طعم آن کمی شیرین است.

- باب پینتو - در حالت خشک رنگ بژ با لکه های قهوه ای است ، در روند پخت و پز رنگ قهوه ای مایل به صورتی پیدا می کند. این یک ماده اجباری در تعدادی از غذاهای مکزیکی است.

- باب فلاژولت - دانه ها ریز ، کمی مایل به سبز ، با عطر و طعم لطیف هستند. در فرانسه از آن برای تهیه سالاد و به عنوان غذای جانبی گوشت بره استفاده می شود.

- لوبیای سیاه - در مکزیک و جنوب ایالات متحده گسترده است. این ماده یکی از ترکیبات اصلی کارائیب و آمریکای لاتین است. نوک سینه های آن سیاه و داخل آن کرمی است. این طعم کمی شیرین دارد و برای سالادها و سوپ ها مناسب است.

- لوبیای قرمز مکزیکی - دانه های آن کوچک ، گرد و تیره است. عمدتا برای پخت چیلی و خورشت استفاده می شود.

توصیه شده: