رژیم ها شکست می خورند زیرا ما برنامه ریزی شده ایم که به دنبال غذا بگردیم

تصویری: رژیم ها شکست می خورند زیرا ما برنامه ریزی شده ایم که به دنبال غذا بگردیم

تصویری: رژیم ها شکست می خورند زیرا ما برنامه ریزی شده ایم که به دنبال غذا بگردیم
تصویری: راهنمای جامع و مبانی یکی از بهترین رژیمهای غذایی کاهش وزن، رژیم کتوژنیک برای شروع این رژیم غذایی 2024, سپتامبر
رژیم ها شکست می خورند زیرا ما برنامه ریزی شده ایم که به دنبال غذا بگردیم
رژیم ها شکست می خورند زیرا ما برنامه ریزی شده ایم که به دنبال غذا بگردیم
Anonim

کسانی که تاکنون رژیم غذایی را دنبال کرده اند می دانند که دشوار است بتوانند شخص را متقاعد کنند که غذای کمتری از حد معمول به خصوص در چند روز اول رژیم مصرف خواهد کرد.

غالباً افراد فقط پس از یک یا دو روز می شکنند و چیزی متفاوت از آنچه در رژیم مجاز است را می خورند. سپس ، البته ، احساس گناه بزرگی به وجود می آید که آنها نتوانستند از پس آن برآیند ، گرسنگی را تحمل کنند و رژیم خود را تغییر دهند.

بر اساس تحقیقات اخیر دانشمندان آمریکایی به نقل از دیلی اکسپرس ، این عدم اراده نیست که رژیم را خراب می کند. نویسندگان این مطالعه از موسسه پزشکی هوارد هیوز توضیح می دهند که عدم موفقیت در رژیم غذایی اغلب به این دلیل است که افراد برنامه ریزی شده اند که به دنبال غذا می گردند.

متخصصان می گویند سلول های مغزی که به گرسنگی حساس هستند ، رعایت رژیم های غذایی و محدود کردن خود را برای برخی افراد کاملاً غیرممکن می کند. سلول هایی که دانشمندان درباره آن صحبت می کنند در واقع به عنوان سلول های عصبی AGRP (یا پپتید مرتبط با آگوتی) شناخته می شوند.

اینها هستند که احساسات منفی را در فرد تحریک می کنند و باعث می شوند وقتی غذا نمی خورد احساس ناراحتی کنند. وقتی رژیم خود را بشکنند ، افراد به سادگی سعی می کنند نورون های مورد نظر را خاموش کنند ، که احساس گرسنگی را حتی غیر قابل تحمل می کند.

پخت و پز
پخت و پز

رئیس کل مطالعه دکتر اسکات استرنسون است. نورون های AGRP یک سیستم انگیزشی باستانی است که برای تحریک افراد برای برآوردن نیازهای فیزیولوژیکی آنها از جمله گرسنگی و تشنگی طراحی شده است.

وی توضیح می دهد که نورون های مورد نظر در واقع مردم را مستقیماً به خوردن سوق نمی دهند - بلکه واکنش آنها را نسبت به سیگنال های حسی که وجود غذا را ساطع می کنند ، برمی انگیزند. نویسنده مطالعه توضیح می دهد ، هنگامی که شخصی در محیطی قرار دارد که غذای زیادی در آن وجود دارد ، نادیده گرفتن این سیگنال بسیار دشوار است ، که این امر دیگر مزاحم او نمی شود.

و اگر امروز این سلول های عصبی تا حدی با شخص تداخل می کنند ، در گذشته این سیستم برای پیشینیان غار ما بسیار مفید بود ، دکتر استرنسون قاطع است.

توصیه شده: