کنگر فرنگی

2024 نویسنده: Jasmine Walkman | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 08:30

کنگر فرنگی یک گیاه خاردار بزرگ است که از دریای مدیترانه سرچشمه می گیرد. وی یکی از اعضای خانواده گلها است. کنگر وحشی در جنوب اروپا رشد می کند. برگهای آن از قاعده ساقه رشد کرده و بلند و خاردار است.

ساقه آن تا 1 متر ارتفاع ، شاخه ای است و شاخه های آن به گلهای بزرگ خاردار که به رنگ بنفش و گاهی سفید هستند ختم می شوند. هسته ضخیم شده و پایه های گوشتی برگ های گل نارس قسمت هایی از کنگر فرنگی است که خوراکی است.

کنگر فرنگی اولین بار در سیسیل ایتالیا ظاهر شد. این گیاه همچنین در اوایل سال 77 در ادبیات یونان و روم ذکر شده است. کنگر فرنگی نیز در حدود 800 سال توسط مورهای آفریقای شمالی در نزدیکی گرانادا ، اسپانیا کشت می شد. این سبزی در حدود سال 1548 به انگلستان آورده شد ، اما مورد استقبال قرار نگرفت. مهاجران اسپانیایی در سال 1600 کنگر فرنگی را به کالیفرنیا آوردند ، اما بلافاصله محبوبیت پیدا نکرد و تولید و استفاده گسترده از آن پس از سال 1920 آغاز شد.

انواع کنگر فرنگی

بسته به شکل و رنگ برگها ، بیش از ده نوع کنگر فرنگی وجود دارد. فقط یکی از آنها خام خوراکی است و یک غذای خوشمزه محسوب می شود.

- چینی ها کنگر فرنگی - در اروپا و خاور دور محبوب و رشد کرده است. روی غده های کوچک رشد می کند. قبل از تمیز کردن و برداشتن قسمت سخت ، لازم است که بلانچ بزنید.

- فرانسوی کنگر فرنگی (gulia) - این گونه از شمال آفریقا می آید ، اما در اروپا و آمریکا رشد می کند. تنها قسمت خوراکی آن جوانه است.

"اورشلیم." کنگر فرنگی - این گونه غده ای با طعم مغزدار مشخص است. رنگ آن از بژ تا قرمز مایل به قهوه ای متفاوت است.

ترکیب کنگر فرنگی

کنگر ، که هنوز هم به صورت پراکنده توسط میزبانان بلغاری استفاده می شود ، نه تنها خوشمزه است ، بلکه سرشار از مواد زیست فعال است. اثبات این امر این است که عصاره ای از برگهای تیز آن استخراج می شود که ماده اولیه تولید دارو است.

محتوای کنگر فرنگی حاوی مقدار زیادی فیبر و عناصر کمیاب مانند پتاسیم ، کلسیم ، فسفر ، منیزیم ، آهن ، سدیم است. این سبزی خاردار منبع ویتامین A ، B1 ، B2 ، C است و سرشار از بسیاری از پروتئین ها ، چربی ها ، کربوهیدرات ها و نیاسین است.

محتوای کنگر فرنگی حاوی اینولین کربوهیدرات است که باعث تورم می شود و همچنین مقدار زیادی سینارین دارد. سینارین یک آنتی اکسیدان قوی ، مبارز در برابر رادیکال های آزاد مضر است. این "آفات" با اکسیداسیون لیپیدها تداخل می کنند و فعالیت حیاتی سلولها را در نتیجه آسیب به غشای سلول مختل می کنند.

متوسط کنگر فرنگی ، خورشتی یا پخته شده حاوی: 60 کالری؛ 4.2 گرم پروتئین ؛ کمتر از 1 میلی گرم چربی ؛ 13.4 گرم کربوهیدرات 114 گرم سدیم؛ 6.5 گرم فیبر.

انتخاب و نگهداری کنگر فرنگی

کنگر فرنگی را می توان در تمام طول سال یافت ، با یک فصل اوج از مارس تا مه و برداشت کمتر در ماه اکتبر. هنگام انتخاب کنگر فرنگی ، مطمئن شوید که سر سبزیجات سبز تیره ، سنگین و برگها به هم نزدیک باشند.

یکی تازه کنگر فرنگی یک محصول بسیار فرار است ، بنابراین باید آن را در یخچال نگهداری کنید و آن را در یک کیسه پلاستیکی شسته نشده قرار دهید. بهتر است ظرف 4 روز از خرید استفاده کنید. اغلب اوقات کنگر فرنگی تیره می شود ، بنابراین سرآشپزهای باتجربه توصیه می کنند خیلی خوب در آب با سرکه یا آبلیمو تمیز شود.

مهم است که بدانید اندازه کنگر فرنگی بر طعم آن تأثیر ندارد.

استفاده آشپزی از کنگر فرنگی

ترکیب کنگر فرنگی ترکیب خوب آن را با طعم های لیمو ، پرتقال ، تمشک ، کاپیر و همچنین ادویه هایی مانند سیر ، برگ بو ، جعفری ، ریحان و گشنیز تعیین می کند.

آماده سازی آن برای مصرف شامل برداشتن کل ساقه از پایه است که به جای بریدگی می شکند.برگهای ریز ته سبزی نیز برداشته می شوند. برداشتن خارها نیز ضروری است و می توان از قیچی یا چاقوی تیز برای بریدن نوک های تیز استفاده کرد. کنگر فرنگی تهیه شده به این روش باید با آب یک یا دو لیمو (یا آب سرکه) در آب قرار گیرد تا پخته شود.

قسمت خوراکی کنگر فرنگی برگهای داخلی و تحتانی است که 1/3 قسمت پایینی آنها را مصرف می کند. هسته کنگر فرنگی نیز خوراکی است ، اما ابتدا باید پوشش خزه ای برداشته شود. کنگر فرنگی کنگر فرنگی کاملاً رسیده ای است که نزدیک به زمین رشد می کند و توسط برگهای بزرگتر گیاه محافظت می شود. طبخ و تهیه آن آسان است ، زیرا قسمت مودار داخلی رشد نمی کند.

توصیه می کنیم کنگر فرنگی بخارپز را مصرف کنید ، زیرا به این ترتیب تمام مواد مفید آن حفظ می شود. با این حال ، بسیار خوشمزه پخته یا خورشتی است. کنگر فرنگی کوچک برای صبحانه و متوسط - برای خورشت و پخت بسیار مناسب است. هسته کنگر فرنگی تازه را می توان به سالادها اضافه کرد.

فواید کنگر فرنگی

کنگر یکی از گیاهان دارویی باستانی است. این ماده از کبد در برابر آسیب سمی محافظت کرده و در صورت وجود یک فرآیند عفونی کننده سموم باعث بهبود سریع آن می شود. استفاده طولانی از کنگر فرنگی سطح کلسترول سرمی و تری گلیسیرید را کاهش می دهد.

این سبزی همچنین برای استفاده در استئاتوز کبد ، بعد از هپاتیت و بعد از کوله سیستکتومی ، در یبوست مزمن و نفخ شکم مناسب است. این ماده دفع مواد زائد را از فعالیت بدن انسان تحریک می کند و آشکار کردن عمل ادرار آور آن دفع مایعات و نمک های اضافی را تسریع می کند.

برگهای کنگر فرنگی برای درمان زردی ، سنگ صفرا ، تصلب شرایین استفاده می شود. این سبزی یک غذای عالی برای افراد دیابتی ، نقرس و حتی سلولیت است.

آسیب از کنگر فرنگی

کنگر فرنگی غذا برای افرادی که ورم معده با اسیدیته کم و فشار خون پایین دارند توصیه نمی شود.

کاهش وزن با کنگر فرنگی

کنگر فرنگی یک محصول غذایی بسیار ارزشمند است زیرا کالری کمی ، غنی از فیبر و آخرین مورد دارد - بسیار سیر کننده است. طعم تلخ سیانین ترشح صفرا را تحریک کرده و تجزیه چربی اضافی را بهبود می بخشد. در رژیم رژیم کنگر فرنگی از مصرف نمک خودداری کنید. در همان زمان ، شما نباید کنگر فرنگی را تحت یک عملیات حرارتی طولانی مدت قرار دهید ، زیرا ماده مفید سیانین از بین می رود.