باب

2024 نویسنده: Jasmine Walkman | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 08:30

لوبیا نام عمومی گروهی از حبوبات است. با نام شناخته می شود لوبیا. حبوبات در تاریخ بشر نقش بسزایی دارند. آنها اولین فرهنگی بودند که وقتی شکارچیان و قبایل عشایر شروع به کشت زمین و توسعه سیستم های کشاورزی کردند ، تکامل یافتند. حبوبات از اولین کشت شده ها هستند.

تاریخچه حبوبات

شواهدی وجود دارد لوبیا ، که مربوط به حدود 9750 سال قبل از میلاد است ، کشف شده توسط باستان شناسان در تایلند. همچنین داده ها نشان می دهد که مردم محلی در مکزیک و پرو از 7000 سال قبل از میلاد حبوبات می کارند.

استفاده از لوبیا مربوط به حدود 6750 سال قبل از میلاد مسیح در برخی از مناطق خاورمیانه کنونی است. نخود ، عدس و لوبیا در مقبره های مصر پیدا شده اند که قدمت آنها حداقل 4000 سال پیش است. حدود 1500 سال قبل از میلاد. در بعضی از مناطق آسیای امروزی ، دانه های سویا رشد کرده و مورد استفاده قرار می گیرند.

در بخش بسیار متفاوتی از جهان ، بومیان آمریکا و مکزیکی ها انواع مختلفی از حبوبات را تولید کرده اند که شامل لوبیا قرمز باغی ، لوبیا به صورت کلیه ، لوبیای آهک و سازگاری آنها به تبدیل حبوبات به یک محصول پایدار کمک می کند.

کشاورزان اصلی که حبوبات پرورش می دادند ، غلات مانند گندم ، جو ، ارزن ، برنج و ذرت را نیز پرورش می دادند. حبوبات و غلات رابطه همزیستی دارند که در آن اسیدهای آمینه هر یک مکمل اسیدهای دیگر هستند به گونه ای که پروتئین کاملی را تشکیل می دهند که زمینه رشد و نمو بسیاری از اشکال زنده ، از جمله انسان است.

از هزاران سال پیش در دنیا حبوبات استفاده می شده است. آنها صدها نوع شکل ، اندازه و رنگ دارند. حبوبات را می توان سالها خشک و ذخیره کرد. پس از چند ساعت خیساندن ، دوباره خوراکی شده و فعال می شوند و حاوی آنزیم ها ، پروتئین ها ، مواد معدنی و ویتامین ها هستند.

ترکیب لوبیا

لوبیا بسیار مفید است. تقریباً حاوی کل الفبای ویتامین ها است. غنی از کاروتن ، ویتامین K ، ویتامین های گروه B ، مقدار زیادی ویتامین C است. لوبیا حاوی نمک های معدنی بسیاری و عناصر کمیاب از جمله کلسیم ، منیزیم ، آهن و فسفر است. این گیاه مقدار بسیار زیادی ید نیز دارد.

از نظر محتوای پروتئین ، لوبیا نزدیک به گوشت است و حتی از ماهی ، غلات و نخود سبز نیز برتر است. از نظر کالری بیش از سیب زمینی است.

100 گرم لوبیای پخته شده حاوی 9 گرم پروتئین ، 26 گرم کربوهیدرات ، کمتر از 1 گرم چربی و 10 گرم فیبر است.

انواع حبوبات

لوبیای لیما - همچنین به عنوان روغن یا لوبیای ماداگاسکار شناخته می شود. نام آن از لیما / پرو / گرفته شده است زیرا در حدود سال 1500 در آنجا کشف شد. این طعم بسیار روغنی دارد ، که باعث می شود آن را برای سوپ ها و خورش ها مناسب بسازید و خیلی کمتر برای سالادها. دانه های این نوع لوبیا گرد شده ، به شکل کلیوی مشخص و گوشت آن سبز روشن است. لوبیای لیما یک اشکال عمده دارد - هضم آن بسیار دشوارتر از گونه های دیگر است.

باب کانلینی - یک نوع ایتالیایی است که طعم عالی دارد و حتی پس از پخت کامل کمی خام باقی می ماند. در ایتالیا از آن برای تهیه سوپ ماینسترون سنتی و سالادهای مختلف استفاده می شود.

باب مونگ - دارای دانه های کوچک سبز ، زرد یا قرمز است که دارای گوشت زرد است. بیشترین کاربرد آن برای تهیه جوانه لوبیا است. این در چین و هند بسیار استفاده می شود. لازم نیست قبل از پختن خیس بخورید ، دارای طعم کمی شیرین و بافت لطیف است.

باب فلاژول - دارای لوبیای کوچک و کمی مایل به سبز است که عطر و طعم بسیار ظریفی دارند. فرانسوی ها از آن برای سالاد و به عنوان غذای جانبی برای گوشت بره استفاده می کنند.

باب آزوکی - قرمز آسیایی لوبیا. ژاپنی ها او را پادشاه حبوبات می نامند. آنها از آن برای تهیه خمیر لوبیای قرمز استفاده می کنند. در غذاهای آسیایی از آن به صورت آرد یا کامل استفاده می شود.لوبیای آزوکی افزودنی خوبی برای برنج و سالاد است. هضم آن آسان است و خیلی زود طبخ می شود.

لوبیای سیاه آزوکی - این نسخه سیاه لوبیا ساده آزوکی است. مانند آن به راحتی قابل هضم است و خیلی زود طبخ می شود.

باب پینتو - در صورت خشک شدن ، دارای رنگ بژ همراه با چاشنی های قهوه ای است ، اما در طی پخت و پز رنگ قهوه ای مایل به صورتی پیدا می کند. لوبیا چیتی یک ماده اجباری در تعدادی از غذاهای مکزیکی است.

لوبیای سیاه - این لوبیا یکی از اصلی ترین مواد تشکیل دهنده غذاهای کارائیب و آمریکای لاتین است. همچنین در ایالات جنوبی آمریکا و مکزیک بسیار گسترده است. نوک سینه های آن پوست سیاه و گوشت خامه ای است. طعم آن کمی شیرین است. مناسب سالاد و سوپ.

سفید کوچک لوبیا - معروف به لوبیای دریایی. نام آن از آنجا ناشی می شود که بعد از سال 1800 میلادی یکی از غذاهای اصلی سربازان نیروی دریایی آمریکا بوده است. هضم آن دشوار است ، هضم آن بسیار دشوار است. مناسب خورشت ها ، سالادها و سوپ ها.

لوبیای سفید بزرگ - بیشتر در سالادها استفاده می شود.

لوبیای قرمز مکزیکی - دانه های آن کوچک ، تیره و گرد است. برای غذاهای فلفل قرمز و خورشتی استفاده می شود.

انتخاب و نگهداری لوبیا

حبوبات با دانه های سالم که هیچ نشانه ای از آسیب دیدگی یا سوراخ ندارند باید انتخاب شوند. لوبیا باید در یک مکان خشک و خنک ، در پاکت های مناسب نگهداری شود. لوبیا محصولی است که می تواند مدت زمان زیادی دوام بیاورد ، اما بعد از پخت باید در عرض 2-3 روز مصرف شود.

لوبیا پخت

حبوبات را می توان به صورت خام ، جوانه یا پخته ، آرد درست کرده ، لخته شده تا توفو کرده ، در سس سویا ، تمپه و میسو تخمیر کرد. آنها مواد عالی در تهیه چیلی ، سوپ و سالاد هستند.

راز پخت کامل لوبیا در پخت آهسته است. بسیاری از زنان خانه دار در آرزوی پخت سریع آن ، لوبیا را در دمای بسیار بالا می پزند که برای محصول کشنده است. به این ترتیب پروتئین های موجود در لوبیا عبور داده می شوند و لوبیا سفت می شود. در حین پخت و پز ، چند آب اول دور ریخته می شود.

از لوبیا برای تهیه برخی از اصیل ترین غذاهای بلغاری استفاده می شود. خورشت لوبیا ، سوپ لوبیا ، فلفل دلمه ای با لوبیا ، سالاد لوبیا ، لوبیا با سوسیس - به طور منظم در جدول بلغاری وجود دارد. طعم لوبیا کاملاً با ادویه هایی مانند نعناع ، فلفل قرمز ، جعفری ، مرزه ، گل مینا ، آویشن و مرزنجوش کامل می شود.

فواید لوبیا

حبوبات غذاهای کم چربی ، روغن و قند هستند. استفاده از حبوبات به صورت روزانه تشویق می شود زیرا مطالعات نشان می دهد که حبوبات ضمن تأمین مواد مغذی عالی به کاهش کلسترول کمک می کنند. وقتی با مغزها ، دانه ها یا غلات ترکیب شوند ، پروتئین های گیاهی کامل و فیبر بالا را تشکیل می دهند.

بیشتر حبوبات فقط حاوی 2-3٪ چربی هستند. آنها همچنین حداقل 20٪ پروتئین دارند و دارای کربوهیدرات زیادی هستند که مقدار قابل توجهی انرژی را تأمین می کنند. حبوبات همچنین حاوی مقادیر قابل توجهی ویتامین B و آهن و همچنین فیبر غذایی هستند.

ضرر لوبیا

خام رسیده نباید مصرف شود لوبیا زیرا حاوی مواد مضر است که در حین پخت و پز از بین می روند. افراد مسن و مبتلایان به نقرس نباید آن را غالباً مصرف کنند زیرا حاوی پورین های زیادی است که اسید اوریک و نمک های آن را تشکیل می دهند. اختلالات در متابولیسم این نمک ها نقش مهمی در ایجاد نقرس دارد.