2024 نویسنده: Jasmine Walkman | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 08:30
غلات ترکیبی تریتیکاله در سالهای اخیر بیشتر دیده شده است. این اتفاقی نیست این گیاه که با مخلوط گندم و چاودار بدست می آید حتی در شرایط بد آب و هوایی در طول سال بیش از یک تن در هکتار بازده دارد.
دانشمندان به تخیل مشهور نیستند و به همین دلیل نام این فرهنگ از نام های لاتین گندم و چاودار شکل گرفته است. دستاورد آنها در جهت دیگری است.
تریتیکاله پتانسیل تولید بالا و کیفیت خوب برای تولید گندم را با کاهش نیاز خاک و خاصیت پلاستیکی به شرایط آب و هوایی و علف های هرز چاودار ترکیب می کند.
برای بدست آوردن این گیاه ، گندم با گرده چاودار گرده افشانی می شود. با این حال ، گیاه جدید استریل است و برای تولید مثل با آلکالوئید کلشی سین درمان می شود. هیبریدهای حاصل با گندم دوروم هگزاپلوئید و با گندم نرم - اگزاپلوئید هستند.
جهش گیاه ویژگی های چاودار و گندم را تولید مثل می کند. با این وجود ، در کشاورزی از خطوط هم تراز عبور می کند و انواع تریتیکاله.
تاریخچه تریتیکاله در قرن نوزدهم در اسکاتلند آغاز شد. سپس اولین تلاش ها برای ایجاد محصول غلات جدید انجام شد.
به تدریج ، گیاه در سراسر اسکاتلند و قسمتهای وسیعی از جنوب اسکاندیناوی رشد کرد. با این حال ، تا پایان قرن بیستم ، این فرهنگ رایج نبود و به سایر نقاط جهان گسترش پیدا نمی کرد.
به تدریج ، سایر کشورها شاهد ویژگی های مفید فرهنگ هستند. درحال حاضر تریتیکاله رشد کرده است تقریبا همه جا. عمدتا برای خوراک دام استفاده می شود. با این حال ، به طور فزاینده ای ، نان در تولید غذاهای رژیمی نیز استفاده می شود.
در سراسر جهان ، بزرگترین تولید کنندگان تریتیکاله لهستان ، آلمان ، فرانسه ، بلاروس ، چین ، استرالیا ، مجارستان و جمهوری چک هستند. سالانه حدود 400 میلیون تن غلات از محصول تولید می شود.
دانه تریتیکاله حاوی پروتئین ها و آمینو اسیدهای ارزشمندی است که بهتر جذب بدن می شود و هضم آن راحت تر از پروتئین گندم است. با این حال ، شاید مفیدترین کیفیت آن این است که می توان از این محصول برای تهیه بیماران نان دیابتی و چاق نان تهیه کرد.
توصیه شده:
تریتیکاله - غلات مفید GMO
تریتیکاله یک محصول غلات ساخته شده توسط انسان با عبور از گندم و چاودار است. از نظر تاریخی ، گیاه شناس انگلیسی ویلسون اولین کسی بود که در سال 1875 عبور کرد ، اما گیاهان حاصل از آن عقیم بودند. گیاهان بارور برای اولین بار توسط پرورش دهنده آلمانی Rimpau در سال 1888 بدست آمد.
چاودار
اگرچه محصولات گندم در قفسه های سوپرمارکت غالب هستند ، ارزش جستجوی کالاهای پخته شده از آن را دارد چاودار - نه تنها به دلیل عطر و طعم غنی و اشتها آور آنها ، بلکه همچنین به دلیل تعدادی از فواید سلامتی که در آنها پنهان شده است. مانند اکثر غلات ، چاودار نیز در تمام طول سال در فروشگاه ها موجود است.
فواید چاودار برای سلامتی
چاودار را نمی توان با سایر محصولات اشتباه گرفت. گوش های آن از گندم و جو بلندتر است و دارای زیر بغل بسیار بلند است. نوک سینه های آن کشیده و به رنگ خاکستری سبز است. چاودار به غیر از غذا ، همراه با گندم ، در مراسم عروسی استفاده می شود و در کریسمس آن را با چاودار می سوزانند و با آن میوه می بندند تا بیشتر به دنیا بیاید.
چاودار از دیابت و سنگ صفرا محافظت می کند
چاودار غلات مشابه گندم است ، اما دارای ساقه بلندتر و رنگ آن از زرد قهوه ای تا خاکستری سبز است. شباهت وجود دارد زیرا تصور می شود که این گیاه از علفهای هرز وحشی که بین گندم و جو رشد می کنند نشأت گرفته است. این گیاه بسیار غنی از منیزیم ، فسفر ، منگنز ، مس ، اسید پانتوتنیک و فیبر است.
چاودار رازهای جوان سازی را پنهان می کند
همه دانه ها و غلات مفید و مفید هستند ، اما برخی از آنها بیشتر از بقیه هستند. به عنوان مثال چاودار ، از قرن ها قبل غذای اصلی فنلاندی ها بوده است. آنها آن را عمدتا به صورت نان چاودار مصرف می کردند. فنلاندی ها بیشتر نان چاودار ترش (همراه با مخمر) می خورند.
