انگلیسی ها و فرزندان وایکینگ ها درمورد اینکه این لازانیا کدام است بحث می کنند

تصویری: انگلیسی ها و فرزندان وایکینگ ها درمورد اینکه این لازانیا کدام است بحث می کنند

تصویری: انگلیسی ها و فرزندان وایکینگ ها درمورد اینکه این لازانیا کدام است بحث می کنند
تصویری: بهترین آهنگ های خنده دار فوتبال | با متن ترانه 2024, نوامبر
انگلیسی ها و فرزندان وایکینگ ها درمورد اینکه این لازانیا کدام است بحث می کنند
انگلیسی ها و فرزندان وایکینگ ها درمورد اینکه این لازانیا کدام است بحث می کنند
Anonim

لازانیا ، که غذای مورد علاقه پرخوری متحرک است - گربه گارفیلد ، در شکل مدرن آن چندین لایه خمیر خشک و سپس جوشانده یا پخته شده است که با انواع مختلف مواد پر کننده جایگزین می شود.

با این حال ، این ظاهر اصلی این وسوسه ایتالیایی نیست. لازانیا در اصل یک نان گرد و صاف آرد گندم بود.

توسط یونانیان اختراع شد و لاگانون نامیده شد. متعاقباً ، رومیان که روش پخت نان را از یونانیان برگزیدند ، شروع به برش آن به صورت نواری و نامیدن آن لگانی کردند.

تا به امروز ، در برخی از مناطق ایتالیا ، مانند کالابریا ، ماکارونی پهن و پهن ، که در سراسر جهان به عنوان تالیاتل شناخته می شود ، به عنوان لاگانا شناخته می شود. و اگرچه امروز همه تصور می کنند که لازانیا یک غذای ایتالیایی است ، اما نژاد نژادی آن مورد اختلاف انگلیسی ها و حتی مردم اسکاندیناوی است.

نسخه منشأ انگلیسی آن بر اساس این واقعیت است که ظرفی معروف به لوسین (تلفظ "لازان") در کاخ پادشاه ریچارد دوم در قرن چهاردهم وجود داشته است.

لازانیا
لازانیا

انگلیسی ها ادعا می کنند که دستور اصلی تهیه لازانیا را می توان در یکی از قدیمی ترین کتابهای آشپزی انگلیسی پیدا کرد - "Forme of Cury" که در موزه بریتانیا ذخیره شده است.

در کشورهای اسکاندیناوی ، داستان در مورد وایکینگ ها به طور گسترده ای پخش می شود ، آنها غذای لانگ کیک را که واقعاً شباهت زیادی به لازانیا دارد ، به اسکاندیناوی های امروزی وصیت کردند.

این شامل کیک های نازک ماکارونی است که با سس گوشت و پنیر زرد جایگزین می شوند. اولین نسخه مستند لازانیا ایتالیایی در نسخه خطی ناشناخته قرن چهاردهم یافت شد که در حین حفاری در حومه ناپل پیدا شد.

این دست نوشته "Liber de coquina" - کتاب آشپزی - نامگذاری شد. طبق دستورالعمل ، لازانیا در قرون وسطی به شرح زیر تهیه می شد: ورق های خمیر را در آب جوش می جوشانند ، و به دنبال آن خمیر آب پز متناوب و ادویه های آسیاب شده با پنیر زرد رنده شده می پزند.

به گفته کارشناسان ، اصلاحات در آن زمان به معنای نمک ، شکر ، فلفل و ترکیبی از دارچین ، میخک ، جوز هندی و زعفران بود.

توصیه شده: